Als klein meisje droomde ik ervan net zo mooi gitaar te spelen en te zingen als juffrouw Fluitman van de tweede klas. Juf wilde ik ook worden, maar zeker géén gymles geven. Mijn grove motoriek was belabberd door de lange armen en benen. Mijn knieën zaten onder de korsten. Ook mijn rug was extreem lang. Veel langer dan die van mijn klasgenoten, waardoor ik het liefst zo krom mogelijk liep.
Dat viel helaas op bij de zuster die ons lichaam op school kwam inspecteren. Ze stuurde mij naar heilgymnastiek om de boel weer recht te trekken. Een grote weerstand voor georganiseerd bewegen was het gevolg.
Gitaarspelen en zingen leerde ik wel graag. Mijn nieuwsgierigheid naar de fundamentele vragen van het leven brachten mij na de middelbare school naar de faculteit der wijsbegeerte. Later ben ik daar ook juf in geworden. Een midlifecrisisje (zie mijn yogapad) deed mij belandden bij de yoga. De oude weerstand is gebroken. Als yogadocent vind ik het geweldig om het lichaam en de geest van mijn cursisten in beweging te zetten.
Ik noem het heilgym, versie 2.0!
